__-small.jpg)
Świacka Leokadia
Leokadia Świacka (z domu Pojawis) urodzona 7 września 1923 r. we wsi Mauda (gm. Wiżajny). Córka Franciszki Pojawis (zastrzelona w 1952 r.), siostra Józefa Pojawisa.
W czasie II wojny światowej dwa lata pracowała w Niemczech na robotach przymusowych. Po wojnie wraz z mężem Antonim prowadziła gospodarstwo rolne w Sejwach, zajmowała się wychowaniem dzieci i domem. W starszym wieku małżeństwo przeniosło się do Suwałk i tu zamieszkało przy ulicy Kościuszki. Obecnie Pani Leokadia mieszka przy ulicy Emilii Plater. Od wielu lat jest na emeryturze.
Sylwetkę Józefa Pojawisa (brat Leokadii Świackiej) przedstawiono m. in. w tekstach:
Księga świadectw : skazani na karę śmierci w czasach stalinowskich i ich losy, pod red. K. Madeja, J. Żaryna i J. Żurka ; [relacje i wspomnienia zebrali i oprac. T. Balbus et al.] ; Instytut Pamięci Narodowej. Komisja Ścigania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu, Warszawa 2003
Ostatni komendanci, ostatni żołnierze 1951–1963, Warszawa 2013
Pasiuk K., Ostatni „leśni” Suwalszczyzny : oddział „Bladego” – Burdyna, Sejny 2002
Rychlewski B., Po dolinach i po wzgórzach... : monografia oddziału Jana Sadowskiego i Piotra Burdyna 1949-1952, Warszawa 2007
Witkowska K., Śladami walki o wolność „Podlaskie Wieści Oświatowe” 2018, nr 3
Pojawis Franciszka – ur. 1900 r., właścicielka gospodarstwa we wsi Rudzie (woj. warmińsko-mazurskie). Poległa 06.04.1952 postrzelona w pierś i głowę serią z broni maszynowej w momencie kiedy opuszczała podwórko otoczone przez KBW - UB. W obławę wpadł patrol Franciszka Witkowskiego ps. „Adam”, „Agrest”, „Cygan” z oddziału Jana Sadowskiego i Piotra Burdyna.