Tematy

Lokalizacja:
Kwartał A1, rząd XXI, grób 9a. Grób wpisany do ewidencji grobów weteranów walk o wolność i niepodległość Polski pod numerem 5578.

Inskrypcja:
Cieniom / Ś.P. / Stanisława / JABŁOŃSKIEGO / Majora Wojsk Polskich / Zmarłego d. 4 Lutego 1850 r. / Ojca / i Magdaleny Z Broniewskich / JABŁOŃSKIEJ / Zmarłej dnia 26 Kwietnia 1851 r. / Matki / ich syn i córki / tę pamiątkę poświęcili / 1889 r. //.

Opis:
Nagrobek w formie obelisku o wysokości ok. 200 cm, wykonany z czerwonego granitu, został wystawiony w 1889 r. przez syna i córki Stanisława i Magdaleny Jabłońskich.

Stan zachowania:
Stan zachowania jest zły. Obelisk jest odchylony od pionu. Zwieńczenie w kształcie krzyża (?) zostało ułamane i nie istnieje. Inskrypcje na licu obelisku są mało czytelne. Mogiła jest praktycznie nieczytelna, ponieważ została zredukowana przez sąsiadujące z nią współczesne groby do niewielkiego fragmentu bez jakiegokolwiek obramowania.

Data sporządzenia opisu:
2024-03-07

Nota biograficzna:
Stanisław Wacław Michał Jabłoński urodzony 24.09.1789 r. (lub 24.09.1788 r.) w Jeziorkach, parafia Piątnica. Syn Tomasza i Anny z Żebrowskich. Karierę wojskową rozpoczął 01.01.1804 r. jako podchorąży Pułku Towarzyszów Jazdy Wojska Pruskiego i jeszcze w tym samym roku awansował na stopień chorążego. W latach 1806-1807 walczył przeciwko wojskom francuskim, a po utworzeniu Księstwa Warszawskiego 26.07.1808 r. zaciągnął się do 9. Pułku Piechoty. W lutym 1811 r. awansowany do stopnia porucznika, a w grudniu 1812 r. otrzymał szlify kapitana. W okresie 1808-1812 brał udział w kampaniach wojennych w Hiszpanii i w Rosji. 29.11.1812 r. w bitwie pod Berezyną dostał się do niewoli rosyjskiej, w której przebywał do 14.04.1814 r. Od 03.02.1815 r. rozpoczął służbę w 6. Pułku Piechoty Liniowej. 13.01.1830 r. został przeniesiony do 3. Pułku Strzelców Pieszych i awansowany do stopnia majora. W czasie powstania listopadowego walczył na Litwie w korpusie płk. Henryka Dembińskiego. 19.08.1831 r. awansowany na podpułkownika w 10. Pułku Piechoty Liniowej i od 21 września jego dowódca po ppłk. Piotrze Wysockim. Po przejściu do Prus na początku października 1831 r. był internowany. W lutym 1832 r. powrócił do Warszawy, gdzie złożył przysięgę homagialną (na wierność panującemu władcy). 16.06.1833 r. zakończył służbę wojskową i w tym samym roku wydzierżawił folwark Zajączkowo koło Suwałk. W 1844 r. został radcą Dyrekcji Szczegółowej Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego Guberni Augustowskiej.
Zmarł 04.02.1850 r. w Suwałkach. Był odznaczony Krzyżem Złotym Wojska Polskiego - Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari (19.08.1931 r.).

Opracował i nadesłał: Adam Żulpa

Źródła:

• Matusiewicz A., Cmentarz w Suwałkach, „Jaćwież” 2007, Nr 37.
• Matusiewicz A., Dwory na Suwalszczyźnie : Mieszkańcy i rodziny, Suwałki 2018.
• Xięga Pamiątkowa w 50-letnią rocznice powstania roku 1830 zawierająca spis imienny dowódców i sztabs-oficerów tudzież oficerów, podoficerów i żołnierzy Armii Polskiej w tymże roku Krzyżem Wojskowym „Virtuti Militari” ozdobionych”, Lwów 1881.