Tematy

Lokalizacja:
kwartał H4 rząd VII nr grobu 1a

Inskrypcja:
[nagrobek po prawej stronie:] Ś.P. / Tadeusz Wojno / żył lat 107 / zm. 12.03.2017 r. / Elżbieta Wojno / żyła lat 66 / zm. 23.09.2017 r. / Lech Wojno / żył lat 70 / zm. 01.10.2016 r. / Spoczywajcie w Spokoju //.
[nagrobek środkowy:] Ś. P. / Danuta Janina / WOJNO / żyła lat 64 / zm. 12.XII.1984 / POKÓJ JEJ DUSZY //.
[nagrobek po lewej stronie:] Ś. P. / Barbara / WÓJCICKA / żyła lat 56 / zm. 8.X.2000 / POKÓJ JEJ DUSZY //.

Opis:
Kwatera rodzinna złożona z trzech mogił zalanych betonem z niewielkimi prostokątnymi wycięciami pośrodku każdej na posadzenie roślin. U wezgłowia mogił wspólna trójdzielna stela z lastryko. W środkowej części steli krzyż metalowy z pasyjką.
Całość obramowana niską podmurówką z lastryko z takimż słupkami połączonymi metalowymi prętami.

Stan zachowania:
Grób wyremontowany w 2024 roku.

Data sporządzenia opisu:
2024-11-13

Nota biograficzna:
Tadeusz Wojno urodził się w 13 października 1909 r. w majątku Kiersznowizna koło Szepietowa. Ojciec Paweł Wojno był zarządcą w majątku ziemskim, matka Karolina z d. Kostro zajmowała się domem.
Tadeusz Wojno ukończył Seminarium Nauczycielskie i 1 września 1937 r. wstąpił do Związku Nauczycielstwa Polskiego. Rozpoczął pracę w szkole na terenie obecnej Białorusi. Wg jego relacji przekazanej uczniowi i przyjacielowi Franciszkowi Łupińskiemu „musiał opuścić szkołę, gdzie nauczał, na polecenie NKWD-owca, który, jak się potem okazało, był bardzo przewidującym, wystawiając mu opinię dobrego i uczciwego nauczyciela. Następnie został odwieziony furmanką do stacji kolejowej i tu zaczęła się historia: do którego pociągu jego skierować – na wschód, czyli na Sybir, czy na zachód, czyli Białystok? Na polecenie innego NKWD-owca pokazał ręce (które nie były zniszczone pracą) i „bumażkę”, jaką wystawiono mu na odejście ze szkoły – i tak cudem i dzięki Opatrzności Bożej uniknął wywózki na wschód, a pojechał do Białegostoku”.
Został nauczycielem w Szkole Powszechnej w Waniewie koło Łap, a mieszkał u państwa Zawadzkich nr domu 10. Jak opowiadał, zżyty był z rodziną Śliwoniuków, a także z proboszczem ze Śliwna (mieszkającym po drugiej stronie rzeki Narew), z którym grywał w preferansa, i z wikarym Adamczykiem, któremu pożyczał ubranie wyjściowe…
W 1942 r. w Czyżewie wziął ślub z Janiną Danutą (1920-1984), z którą mieli dwójkę dzieci: Barbarę (1944-2000) i Lecha (1946-2016).
Na początku 1945 r. wstąpił po raz drugi do ZNP. W Czyżewie założył szkołę zawodową o kierunkach: ślusarstwo i krawiectwo, którą kierował do 1951 r. Następnie wraz z rodziną przeprowadził się do Łap, gdzie w latach 1951-1959 kierował Zasadniczą Szkołą Zawodową, popularną wówczas „Skórzanką”,, w której szyto części uprzęży dla koni, ale przede wszytkim pasy do otwierania okien w wagonach pociągów na potrzeby największych w regionie Zakładów Naprawczych Taboru Kolejowego w Łapach.
W 1959 roku rodzina przeprowadziła się do Suwałk, gdzie Tadeusz Wojno objął funkcję dyrektora Zasadniczej Szkoły Odzieżowej CZSP 13 (Centralnego Związku Spółdzielczości Pracy) przy ul. 23 Pażdziernika 26 (obecnie ul. Filipowska). Przez kilka lat mieściło się tam również Technikum Odzieżowe. W suwalskiej „Odzieżówce” Tadeusz Wojno w 1964 r. utworzył nowe kierunki: monter radiowo-telewizyjny, elektromechanik i monter instalacji elektrycznych, których absolwenci zasilali m.in. Radiowo-Telewizyjnym Centrum Nadawczym w Krzemianusze koło Suwałk.
Nadal działał aktywnie w ZNP – od 1961 r. był członkiem prezydium powiatowego oddziału w Suwałkach, a od 25.03.1962 r. został prezesem tego oddziału. W czasie jego kadencji związek aktywnie wspierał inicjatywę budowy pomnika Marii Konopnickiej w 120 rocznicę urodzin poetki. Pełnił funkcję wiceprezesa oddziału w latach 1963-1968.
W 1986 roku ożenił się z Niną Koriukową, lekarką.
W 1973 roku, w wieku 64 lat, przeszedł na emeryturę. Operatywność dyr. Tadeusza Wojno była niejednokrotnie zauważana i doceniana przez ówczesne władze CZSP, oświatowe i samorządowe.
Zmarł 12 marca 2017 roku i został pochowany na cmentarzu przy ul. Bakałarzewskiej w Suwałkach.

Biogram nadesłał Franciszek Łupiński, absolwent (1967) pierwszego rocznika klasy radiowo-telewizyjnej CZSP, świadek historii Suwalskiej Biblioteki Pamięci.

Źródła:

• Relacja świadka historii Franciszka Łupińskiego, Suwalska Biblioteka Pamięci, www.digi.bpsuwalki.pl [dostęp 2024-11-13].
• Kubaszewski T., Miał 107 lat, ale pogoda ducha go nie opuściła, „Nowiny Suwalskie”, 21.03.2017, str. 3.
• (rł), Została tylko Jolka, „Tygodnik Suwalski” 2004, nr 28, str. 9.
• Ruczko Z., Związek Nauczycielstwa Polskiego w Suwałkach, Słobódka 2010.

Ikonografia:

• Tadeusz Wojno na urodzinach u prawnuka.
• Tadeusz Wojno przed grobem swojej żony i córki na cmentarzu przy ul. Bakałarzewskiej w Suwałkach, 2013 r.